The historical reference in restoration ecology: Re-defining a cornerstone concept

ترمیم محیط زیستی به منظور احیای یکپارچگی اکوسیستم و عملکرد پس از آسیب شدید و یا تخریب است. با این حال، اغلب تلاش ها با مفهوم ناقص یا ناقص مرجع تاریخی که در انتخاب یا ساخت یک اکوسیستم هدف یا چشم انداز برای بازگرداندن به '' استفاده می شود، مانع است. این مشکل ممکن است از یک تفسیر فرهنگی متضاد تاریخ و یا از سوء تفاهم یا کم توجهی به نقش نقشی که انسان در یک پیشرفت تاریخی و تغییرات تاریخی اکوسیستم داده شده، داشته باشد. در حالی که به شدت به تأیید اهمیت مفهوم مرجع در محیط زیست ترمیم، ما برای نیاز به اصلاح آن و گسترش راه هایی که می توان آن را درک، توسعه و کاربرد داد، بحث کردیم. در مرحله اول، سیستم مرجع تاریخی که یک پروژه بازسازی داده شده را مطلع می کند باید در حافظه های محیطی نادرست و فعال، کدگذاری شده و ذخیره شده در مقیاس های جغرافیایی و زمانی مرتبط باشد. علاوه بر این، باید به طور معمول بخش ژئومورفیک نادیده گرفته شده از مرجع سازی نیز مورد توجه قرار گیرد، همچنین به کمک فرهنگ های انسانی به شرایط اکوسیستم فعلی و وضعیت چشم انداز. سوم، اکوسیستمها از لحاظ تاریخی مشروط و چند لایه هستند. مقایسات قبل و بعد از اختلال ناکافی است. در عوض، سناریوهای ترمیم باید به عنوان نایلون های چندگانه و دولت های متوالی دیده شوند. به طور خلاصه، یک مدل مرجع به خوبی درک شده کمک می کند تا ترویج و اطمینان از بهبود و پس از آن حفظ تداوم تاریخی، به عنوان مثال، بازگرداندن یک اکوسیستم دچار نقص در مسیر زیست محیطی تاریخی خود را. ما از مطالعات موردی از اسپانیا و پرو استفاده می کنیم تا نشان دهد که چگونه این رویکرد می تواند اهداف و معیارهای بهتر را ارائه کند و بنابراین بهتر است برنامه ریزی، پیاده سازی و ارزیابی پروژه های بازسازی موثر را هدایت کند.