Cortisol profiles in sockeye salmon: Sample bias and baseline values at migration, maturation, spawning, and senescence

روش های دقیق و کنترل شده برای اندازه گیری استرس فیزیولوژیکی برای تأمین موثر نظارت و ارزیابی سلامت جمعیت های حیات وحش و ارزیابی قابلیت انعطاف پذیری بر عوامل استرس زای خارجی حیاتی هستند. گلوکوکورتیکوئیدها، به ویژه کورتیزول، اغلب برای اندازه گیری استرس در ماهی ها استفاده می شوند. در حالی که اندازه گیری غلظت کورتیزول نشان دهنده قدرتمندی از استرس فیزیولوژیک است، ملاحظات مهم در اندازه گیری دقیق و تفسیر نتایج وجود دارد. ما روش ها را برای جمع آوری و جمع آوری گونه های وحشی گونه های سالمونید و بررسی اختلالات بالقوه از اختلال نمونه برداری ارزیابی کردیم. ما نتایج یک سری استرس را ارائه می دهیم و پیشنهاد می کنیم رویکردهای کاهش افسردگی با اختلالات نمونه گیری را ارائه کنیم. مطالعات در مورد استرس فیزیولوژیکی در سالمونیا اغلب روی مراحل خاص زندگی (مانند مهاجرت بیرونی به آبهای دریایی، مهاجرت به مهاجرت به سیستم های آب شیرین) یا فرآیندهای (به عنوان مثال تعاملات ماهیانه، موفقیت تخم ریزی) تمرکز می کنند، که با چالش های فیزیولوژیکی چشمگیر مرتبط با مرحله رشد ماهی و محیط خارجی. چنین فشارهایی روی سطوح کورتیزول پایه تاثیر می گذارد و تلاش برای تفسیر اثرات اضافی عوامل استرس اضافی را پیچیده می کند. ما برای تغییرات طبیعی در سطوح کورتیزول در مهاجرت، بلوغ باروری، تخم ریزی و پیری، مشخصاتی ارائه می کنیم. این مشخصات پایه حیاتی برای استفاده به عنوان مرجع در ارزیابی استرس فیزیولوژیکی در ماهی قزل آلا اقیانوس آرام در مراحل حیاتی حیاتی فراهم می کند. یافته های ما راهنمایی برای نمونه برداری از ماهیان وحشی را ارائه می دهد و نیاز به احتیاط در تفسیر کورتیزول را در زمینه چالش های جسمانی و تحولات فیزیولوژیکی مربوط به تاریخ زندگی پیچیده آنها برجسته می کند.