Going both ways: More chemicals, more organics, and the significance of land in post-methyl bromide fumigation decisions for California's strawberry industry

سال های اخیر شاهد محدودیت های شدید در استفاده از چندین مواد شیمیایی شیمیایی از نگرانی های بزرگ صنعت توت فرنگی کاخ کالیفرنیا بوده ایم. این تحقیق به دنبال بررسی مواد شیمیایی و روشهای تولید مواد غذایی در این زمینه که در حال تغییر است و تصمیمات آنها را شکل می دهد، مورد استفاده قرار می گیرد. روش های اصلی شامل ردیابی استفاده از فومیگانت از طریق برنامه نظارت آفت کش ها در کالیفرنیا و مصاحبه با تولید کنندگان توت فرنگی در چهار شهرستان ها که شامل مناطق اصلی توت فرنگی در کالیفرنیا است. بسیاری از تولیدکنندگان با وجود اقدامات ضعیف تدریجی، از دست دادن متفورمین متان با جابجایی جانبی به استفاده از دیگر فومیگانها جبران کرده اند. بعضی نیز رژیم های غذاخوردنشان را از پخش مواد غذایی به بخار شدن بستر تغییر داده اند. در عین حال، تعداد روزافزون تولیدکنندگان نیز در حال تبدیل زمین به ارگانیک هستند، گرچه عمدتا در پاسخ به ملاحظات بازار. تصمیم گیری های گیاهان در مورد اینکه چه جاده ای باید بپذیرد، به طور جزئی بر اساس چگونگی نگرانی ها در مورد اثربخشی، ایمنی و هزینه ها است، گرچه ملاحظات هزینه ها بر تصمیم گیری کشاورزان با منابع پایین تسلط دارند. علاوه بر این، این مطالعه نشان داد که هزینه و دسترسی زمین مناسب و شرایطی که در آن موجود است نقش مهمی در تصمیم گیری های بسیاری از تولید کنندگان دارد، ملاحظاتی که در ادبیات علوم اجتماعی درباره تصمیم گیری های رشد در مورد آفت کش ها توجه کمتری را به خود جلب کرده است استفاده کنید. از آنجایی که پویایی زمین باعث ایجاد فرصت ها و موانعی می شود که اهداف نظارتی را از بین می برند، توجه به پویایی بازار زمین ممکن است یک عرصه مهم برای مداخلات سیاست های آینده در مورد استفاده از فومیگان باشد.