The (re)production of the new peasantry in Turkey

اخیرا، دوره نئولیبرالی شاهد نفوذ عمیق سرمایه به کشاورزی در ترکیه همراه با مهاجرت شهری شهری بوده است. به نظر می رسد که این امر به تحقق تئوری اقتصادی کلاسیک اقتصادی منجر می شود، که برای نابودی دهقانان استدلال می کند. با این حال، در حالی که تعداد افرادی که در روستاهای ترکیه زندگی می کنند، در سال های اخیر به طرز چشمگیری کاهش یافته است، تعدادی از خرده مالکان وجود ندارد. ما به این ناهنجاری ظاهری از لحاظ استراتژی های مقاومت، با تأکید بر آژانس تطبیقی ​​و خلاق دهقانان، پاسخ می دهیم. برای این منظور، ترکیبی از (بیشتر) آمار تولید شده دولت با تحقیق کمی و کیفی خود در روستاهای سراسر ترکیه و همچنین مهاجران شهری استفاده می کنیم. ما شاهد توسعه یک چارچوب مدار دوگانه هستیم که مزرعه و خانواده را به عنوان سیستمهای مشترک با مشارکت سرما در نظر میگیرد که به معنای ورودیهای مالی، به ویژه از طریق تعامل با بازار و روابط کاری است و در نهایت از طیف وسیعی از ترتیبات زندگی بنابراین، ما استدلال می کنیم که تجزیه و تحلیل سنتی فرایند تمایز در توسعه سرمایه داری، تقسیم بندی تولید مثل ساده و گسترده که در آن سقط جنین فشرده شده است، توسط افراد محرک با ارزش هسته ای نگهداری می شود و آنها را حفظ می کند مزرعه خانوادگی. نتیجه یک مفهوم وسیع از "دهقانان جدید" است که ریشه در مزرعه خانوادگی دارد، اما با این وجود روابط سرمایه داری را ادغام می کند، از طریق کشاورزی محدود نمی شود و از تقسیم فضای روستایی-شهری خارج می شود.