'Red dust homelessness': Housing, home and homelessness in remote Australia

بیکاری اغلب به عنوان یک مشکل شهری به حساب می آید. با این حال، تعداد قابل توجهی از افراد بی خانمان در مناطق منطقه ای، روستایی و دور افتاده زندگی می کنند که فاصله آنها قابل توجه است و گزینه های مسکن و خدمات کمتری برای کمک به آنها وجود دارد. با توجه به دیدگاه ارائه دهندگان خدمات، این مقاله به بحث در مورد مسائل مربوط به خانه و بی خانمانی و نیز ارائه خدمات مسکن و خدمات در دو شهر دوردست غربی استرالیا پرداخته است. یافته های کلیدی این بود که تعاریف سیاست های هنجاری بی خانمانی که بر روی "زندگی در خانه" به عنوان "خانه" متمرکز بود همیشه برای جوامع بومی محلی مناسب نبودند و دسترسی به گزینه های مسکن مناسب در هر دو جوامع محدود بود. علاوه بر این، "بالا به پایین" بودجه و تصمیمات اغلب بدون مشاوره در جامعه اتفاق افتاد، که تقسیم ارائه خدمات، مشارکت محدود "مردمی" و محدودیت فرصت برای پاسخ های خدمات محلی محلی است. این یافته ها، فرضیات غربی و شهری را مبنی بر حوزه سیاستگذاری می کند که در آن مسائل و مسائل مربوط به مسائل بی خانمان تعیین می شود و بر محدودیت های مفهومی فعلی برای بومیان و ارائه دهندگان خدمات در مناطق دور افتاده تأکید می شود.