Partnerships and integrated responses to rural decline: The role of collective efficacy and political capital in Northwest Tasmania, Australia

در زمینه تغییرات ناشی از جهانی شدن و پاسخ های بعدی نولیبرالی، مطالعات چارچوب های نهادی محلی خاص حکومت ممکن است راه های موثرتری را برای پاسخ دادن به کاهش اقتصادی روستا نشان دهد. هیچ توافقی در مورد اینکه آیا اشکال همکاری حکومتداری مناطق را قادر می سازد تا با سازگاری با تغییرات اقتصادی و سازوکارهایی که از طریق آن مشارکت ممکن است بر توزیع منابع تأثیر بگذارد، وجود ندارد. در این مقاله بررسی می کنیم که چگونه مشارکت های رسمی میان دولت ها، کسب و کارها، سازمان های غیر انتفاعی و سازمان های اجتماعی، واکنش های یکپارچه به کاهش روستاها را تسهیل می کنند. تحقیقات در مورد حاکمیت مشارکت تا به امروز تمایل به تمرکز بر قدرت از منظر نسبی یا روابط استراتژیک-ارتباطی / ساختارگرایی دارد. ما از ادبیات استفاده می کنیم که این رویکردها را برای بررسی اینکه چگونه بازیگران سیاسی قادر به تولید و جمع آوری منابع برای حل مشکلات با مشارکت های مبتنی بر مکان هستند، استفاده می کنند. با استفاده از تجزیه و تحلیل مستندات و مصاحبه نیمه ساختار یافته، مطالعه موردی مقامات ساحوی بندر ساحلی در شمال غربی تاسمانی، نشان می دهد که مشارکت شبکه ها را از طریق فرایندهای کوچک تولید می کند که باعث افزایش کارایی جمعی و ایجاد سرمایه سیاسی در بین بازیگران اصلی سیاست می شود که پیش شرط مهمی برای موثر هستند برنامه ریزی روستایی و تصمیم گیری و توسعه سیاست برای توزیع منابع برای حل مشکلات روستایی.