Desk ownership in the workplace: The effect of non-territorial working on employee workplace satisfaction, perceived productivity and health

مفهوم محل کار غیررسمی توسط تعداد زیادی از سازمانها به تصویب رسیده است. واضح است که راننده اصلی برای شیوه های اشتراک گذاری میز، مزایای قابل ملاحظه اقتصادی است که با کاهش تعداد فضای اداری در هر فرد تضمین می شود. با این حال، سوال در مورد اینکه راحتی یا بهره وری مسافرتی در دستیابی به کارآیی فضا به خطر افتاده است، مورد بررسی قرار نگرفته است. این مقاله بر روی یک پایگاه داده از نظر سنجی ساکنان ساختمان استرالیا به منظور بررسی نحوه توزیع میز (آیا یا نه دارای یک میز مخصوص از پیش تعیین شده) می تواند بر رضایت شغلی، بهره وری خود گزارش شده یا سلامت در محل کار تاثیر بگذارد. مدل آماری ما نشان می دهد که کاهش بهره وری خود ارزیابی اشخاص به عنوان عوامل فضایی (مانند طرح دفتر اجازه می دهد تا راحت شدن تعامل با همکاران، توانایی تنظیم / شخصی سازی فضای کاری و میزان فضای ذخیره سازی ارائه شده) نشان دهنده پایین بودن انتظارات شغلی است. تجزیه و تحلیل نتایج نشان می دهد که همبستگی عوامل فضایی با بهره وری خود ارزیابی اشخاص (با نسبت شانس) با توجه به آنهایی که در محل کار غیر محیطی قرار دارند، نسبت به افرادی که با یک میز مخصوص از قبل تعیین شده اند، مشخص تر است. با توجه به سلامت خود ارزیابی شده، راحتی از مبلمان به عنوان قوی ترین پیش بینی کننده برای کاربران میزبان مشترک شناخته شده است. یافته های ما نشان می دهد که این عوامل فضایی، به جای مالکیت میز، نقش مهمی در ترتیب کار غیر سرتاسری دارد که نگرش شغلی نسبت به ساختمان آنها را تحت تاثیر قرار می دهد.