Inclusive design and making in practice: Bringing bodily experience into closer contact with making

این مقاله درک ما از ماهیت طراحی جامع را توسعه می دهد، ابتدا از طریق انتقاد از اختلاف نظرهایی که تا حدی سبب کاهش طراحی جامع به عنوان یک جنبش طراحی مجزا می شود. با توجه به این انتقادات، پس از آن دو شیوه طراحی طراح را در دو مورد مورد توجه قرار می دهیم، که به تفاوت های فردی احترام می گذارند و حالت مادی مشارکت را تشویق می کنند. با آوردن تجربه بدنی افراد با توانایی های بیشتر در فرایندهای طراحی خود، ما ویژگی های مثبت و مزایایی را در ارتباط نزدیک تر با طراحی جامع با ساختن می بینیم. این تحقیق از گسترش طراحی جامع به یک جنبش محتملتر، طراحان مجتمع بیشتر حمایت می کند تا مشکل جهانی طراحی طراحی برای تفاوت های منحصر به فرد همه را تشخیص دهد.