Age-related changes in the subcortical-cortical encoding and categorical perception of speech

پیری با کاهش در پردازش شنوایی از جمله توانایی درک گفتار همراه است. در اینجا، ما پاسخ مغز هر دو مغز و قشر مغز را بررسی کردیم تا معلوم شود که چگونه پیری رونویسی عصبی و انتقال اطلاعات گفتاری بین سطوح عملکردی سیستم عصبی شنوایی را تحت تاثیر قرار می دهد. رفتارهای رفتاری، بزرگسالان سالخوردگی عملکرد سازگاری بیانگر کندتر و متغیرتر نسبت به شنوندگان جوان نشان دادند، که با کاهش دامنه مغزی و افزایش پاسخ، اما به تاخیر افتاد، پاسخ گویش کورکورانه را نشان داد. اختلال شنوایی ناشی از خفیف، ارتباط متقابل با پاسخهای نوروفیزیولوژیک نشان دهنده ارتباط منفی مغزی و مثبت (قشر) با فعالیت مغز بود. فعالیت مغز خود به خود، یعنی، یک سر و صدا عصبی، یک ؟؟ بین بزرگسالان بزرگتر و جوانتر تفاوت نداشت. با این حال، اطلاعات متقابل و همبستگی بین مغز و کورتکس محاسبه شده است، بیش از حد اضافی (به عنوان مثال، وابستگی کمتر) در اطلاعات گفتاری منتقل شده در طول مسیر شنوایی، که انعطاف پذیری عصبی در بزرگسالان مسن تر است. نتایج مطابق با این مفهوم است که تضعیف کدگذاری گفتار در مغز با افزایش اختلال قشر مغزی در مغز پیری بیش از حد است. یافته ها نشان می دهد که پیری منفی توانایی های گوش دادن به گفتار را با تحریف سلسله مراتب بازنویسی گفتار، انعطاف پذیری عصبی را از طریق افزایش کارآیی عصبی کاهش می دهد و در نهایت آسیب رساندن به آواهایی که نیاز به درک صحیح گفتار دارند، تاثیر می گذارد.