Agreement as the convergence of will: A consensualistic approach to negotiation

مذاکرات اغلب به عنوان تلاشی برای آشتی منافع متضاد تلقی می شود. در عوض، من مذاکره را به عنوان یک تلاش برای ایجاد همگرایی اراده تعریف می کنم. براساس تمایزی که ابتدا توسط رولز (1955) ساخته شد، من از قوانین خلاصه ای که در جریان مذاکرات معرفی شده اند، از جمله درخواست های سود برنده پیروی می کنم، و بر قوانین عمل که با موافقت نهایی تایید شده است، تأکید می کنم. اصطلاح همگرایی اراده به تصویب قوانین عمل می پردازد که تعامل را تعریف می کند که موضوع مذاکره است. این اساسا به احزاب مذاکره کننده اشاره می کند که هنجاری یا ابهت را ایجاد می کنند استانداردهای تعامل آنها در مورد مذاکره. حرکت از دیدگاه ذهنی کانت به دیدگاه بینایی ذهنی هابرماس، رویکردی را ارائه می دهد که به بررسی چگونگی توافق یک آئین نامه معتبر می پردازد؟ الزامات این تعامل، فراتر از منافع اساسی است.