کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
6876476 690934 2016 27 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
High-order curvilinear meshing using a thermo-elastic analogy
ترجمه فارسی عنوان
با استفاده از یک ترموالاستیک تقسیم می شود
ترجمه چکیده
با استفاده از روش های مرتبه بالا در هر دو دانشگاه و صنعت به طور فزاینده ای محبوب می شود، تولید مش های منحنی که با مرزهای هندسه های پیچیده هماهنگ است، همچنان یک چالش مهمی را نشان می دهد. در حالی که روش های پایین تر از سنتی از عناصر رو به رو عناصر استفاده می کنند، روش های مرتبه بالا منحنی را به عناصر معرفی می کند که اگر به راحتی اضافه شوند، این عنصر را به خود متقاطع می بخشد. در طی چند سال گذشته، چندین تکنیک انعطاف پذیری مش برای حل این مسئله طراحی شده اند، با استفاده از تغییر شکل مش برای حرکت گره های داخلی مش به منظور انطباق انحنای در مرز. بسیاری از این ها بر اساس مدل های الاستیک است، جایی که مش به عنوان یک جامد به کار می رود و با توجه به تانسور خطی یا غیر خطی استحکام می یابد. با این حال، چنین روش هایی معمولا کنترل صریح اعتبار عناصر در مش نتیجه ندارند. در این مقاله، گسترش این فرمول الاستیک را ارائه می دهیم، بدین ترتیب که یک اصطلاح تنش حرارتی به عنوان عناصر "گرما" یا "سرد" معرفی می شود، در صورت تغییر شکل. ما یک پیاده سازی اثبات مفهوم را نشان می دهیم و نشان می دهیم که پذیرش یک قیاس درجه حرارت الاستیسیته، با در نظر گرفتن نمونه ها در هر دو و سه بعد، به درجه ای بیشتر از استحکام می انجامد.
موضوعات مرتبط
مهندسی و علوم پایه مهندسی کامپیوتر گرافیک کامپیوتری و طراحی به کمک کامپیوتر
پیش نمایش مقاله
با استفاده از یک ترموالاستیک تقسیم می شود
چکیده انگلیسی
With high-order methods becoming increasingly popular in both academia and industry, generating curvilinear meshes that align with the boundaries of complex geometries continues to present a significant challenge. Whereas traditional low-order methods use planar-faced elements, high-order methods introduce curvature into elements that may, if added naively, cause the element to self-intersect. Over the last few years, several curvilinear mesh generation techniques have been designed to tackle this issue, utilizing mesh deformation to move the interior nodes of the mesh in order to accommodate curvature at the boundary. Many of these are based on elastic models, where the mesh is treated as a solid body and deformed according to a linear or non-linear stress tensor. However, such methods typically have no explicit control over the validity of the elements in the resulting mesh. In this article, we present an extension of this elastic formulation, whereby a thermal stress term is introduced to 'heat' or 'cool' elements as they deform. We outline a proof-of-concept implementation and show that the adoption of a thermo-elastic analogy leads to an additional degree of robustness, by considering examples in both two and three dimensions.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Computer-Aided Design - Volume 72, March 2016, Pages 130-139
نویسندگان
, , , , ,