Learning from discrete-event simulation: Exploring the high involvement hypothesis

بحث یادگیری از شبیه سازی رویداد گسسته اغلب به شکل یک فرضیه بیان می شود که دربرگیرنده مشتریان در ساخت مدل، بسیاری از یادگیری لازم را برای کمک به تصمیمات خود فراهم می کند. در حالی که تمرینکنندگان شبیه سازی ممکن است به طور مستقیم با این فرضیه موافق باشند، آنها به طور همزمان انگیزه کاهش تلاش ساخت مدل را از طریق استفاده مجدد از مدل دارند. همانطور که پروژه های شبیه سازی به طور معمول در زمان محدود می شوند، استفاده مجدد از مدل مسیر یابی دیگری را برای مشتریان ارائه می دهد، زیرا زمان صرفه جویی می تواند برای انجام آزمایش بیشتر مورد استفاده قرار گیرد. ما یک آزمایش آزمایشگاهی برای آزمودن فرضیه مشارکت بالا به صورت تجربی، انجام می دهیم، مکانیسم هایی را مشخص می کنیم که در آن چگونگی دخالت در ساخت مدل یا استفاده مجدد از مدل بر یادگیری تاثیر می گذارد و عوامل را که مانع یادگیری از مدل ها می شود، بررسی می کند. اندازه گیری یادگیری تمرکز بر مدیریت استفاده از منابع در یک مطالعه موردی یک بخش اورژانس بیمارستان و از طریق انتخاب سناریوها در طول آزمایش است. شرکت کنندگان که مدل را مجددا استفاده می کنند از افزایش زمان آزمایش در هنگام یادگیری استفاده از منابع سود می برد. با این حال، شرکت کنندگان که در ساخت مدل دخیل بودند شبیه سازی انواع مختلف سناریوها از جمله سناریوهای نوع تایید بیشتر را در اوایل انجام دادند. این نتایج نشان می دهد که بین استفاده مجدد از مدل و ساخت مدل زمانی که پروژه های شبیه سازی دارای بودجه ثابت زمان می باشند، ممکن است یک یادگیری هماهنگ باشد. کار بیشتر برای ارزیابی یادگیری مشتری در عمل باید منشاء و انتخاب متغیرهای مورد استفاده در آزمایش را دنبال کند؛ مطالعات همچنین باید الگوهای مدلی را که در ارتباط با تأثیر استفاده از منابع در صف بندی موثرتر هستند، ردیابی کنند.