How and why trust matters in post-adoptive usage: The mediating roles of internal and external self-efficacy

از آنجاییکه کمبود استفاده از تکنولوژی اغلب سازمانها را از دریافت مزایای مورد انتظار از سرمایه گذاری در فناوری اطلاعات جلوگیری می کند، ادبیات فزاینده ای در مورد چگونگی ایجاد ارزش افزوده، رفتارهای استفاده از فناوری اطلاعات بعد از اتخاذ جلوگیری می کند. چنین رفتارهایی شامل استفاده از ویژگی های پیشرفته و نوآورانه است که هر دو از نظر ماهیت اکتشافی هستند و می توانند به بهبود عملکرد کار منجر شوند. از آنجایی که این رفتارهای اکتشافی می تواند خطرناک باشد، تحقیقات به اعتماد به فناوری به عنوان یک پیشداوری برای استفاده از فناوری اطلاعات بعد از پذیرش توجه کرده است. به طور موازی، تحقیق به بررسی اینکه چگونه خودکار کارایی کامپیوتر مربوط به استفاده از فناوری اطلاعات بعد از پذیرش است، بررسی شده است. در حالی که چنین تحقیقاتی نشان داده است که اعتماد و اثربخشی می تواند به استفاده از فناوری های ارزش افزوده منجر شود و این امر ممکن است به هم وابسته باشند، تحقیقات نادرست، ارتباط بین این پیشین ها را با استفاده از فناوری اطلاعات بعد از اتخاذ بررسی کرده اند. با توجه به مدل رفتار کار پیشگیرانه با تمرکز بر پیش بینی های آن در مورد اعتماد و کارایی، ما یک مدل تحقیقاتی را ایجاد می کنیم که اعتماد در تکنولوژی و خود کارآیی کامپیوتر را در زمینه پس از پذیرش ادغام می کند. مدل ما نشان می دهد که دو مفهوم وابسته به یکدیگر هستند به طوری که تاثیرات اعتماد بر رفتارهای پس از اتخاذ از طریق اعتقادات خودکارآمدی مربوط به کامپیوتر گسترش می یابد. آزمایش های معاصر میانجیگری بر روی داده ها از بیش از 350 پاسخ دهنده، پشتیبانی از مدل ما را فراهم کرد. از این رو، یافته های ما شروع به باز شدن جعبه سیاه می کند که تاثیرات اعتماد در رفتارهای بعد از قبول شدن را نشان می دهد و خود کارآیی کامپیوتر را به عنوان عامل مهم واسطه ای معرفی می کند. در انجام این کار، این مطالعه، درک چگونگی و چرا، در مورد استفاده پس از اتخاذ، به منظور مدیریت تغییر استراتژیک با توضیح دادن یک فیتا، درک می کند. بین ویژگی های تکنولوژیکی و کاربر پس از اتخاذ است.