To signal or not to signal: That should not be the question

هدف از تحقیقات حاضر بررسی میزان استفاده از سیگنال نوشتار، یک وسیله مثبت و بالقوه ارزشمند است که رانندگان می توانند ارتباط برقرار کنند. هدف دوم این بود که عوامل را شناسایی کنیم که ممکن است بر این میزان تأثیر بگذارد، از جمله تاثیر مدل سازی رانندگان دیگر. مجموعه ای از مشاهدات شامل بیش از 5600 وسیله نقلیه که در حال چرخش بودند، در سطوح مختلف در بریتیش کلمبیا کانادا ثبت شد. اگرچه میزان استفاده از سیگنال به طور گسترده ای متغیر بود و از 54٪ تا 95٪ بالا بود، میزان کلی 76٪ بود. رانندگان هنگام استفاده درست در مقایسه با چرخش های چپ، زمانی که حجم ترافیک بیشتر بود و زمانی که یک خط قرمز تعیین شده بود، استفاده می شد، به طور قابل توجهی کمتری استفاده می کرد. علاوه بر این، در مقایسه با رانندگان زیر خودروی دیگر که از سیگنال استفاده نمی کنند، کسانی که خودرویی با سیگنال های نوشتاری را دنبال می کردند، به طور قابل توجهی احتمال بیشتری داشت که سیگنال های نوشتاری خود را فعال کنند، که نشان دهنده یک اثر مدل سازی احتمالی است. هر دو تاثیر داخلی و خارجی در استفاده از سیگنال نوشتاری توسط رانندگان در نظر گرفته شد. عوامل خارجی بررسی شده در این تحقیق شامل جهت نوبت، حجم ترافیک، پیکربندی تقاطع و مثال راننده های دیگر است. به این نتیجه رسیدیم که تمرین نشانه های سیگنالینگ توجه بیشتری به تحقیقات دارد؛ زیرا استفاده صحیح از سیگنالها موجب افزایش ایمنی برای تمامی کاربران جاده ای می شود.