Overview of holistic application of biogas for small scale farmers in Sub-Saharan Africa

سیستم های کشاورزی جامع برای کل مزرعه طراحی می کنند که استفاده پایدار از مواد مغذی، آب، نیروی کار، امور مالی و انرژی را درازمدت ایجاد می کند. با استفاده از باقی مانده های آلی برای تولید انرژی و باقی مانده از باقی مانده های هضم شده مجدد به سیستم کشاورزی، مجتمع زیست گازی می تواند جزء مرکزی بسیاری از سیستم های جامع باشد. در این مقاله، تأثیر محدودیت های محیطی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی بر استفاده از هضم های بیوگاز در نظام های کشاورزی کامل در مناطق جنوب صحرای آفریقا مورد بحث قرار گرفته است. در مناطقی با ارتفاع بالاتر که نگهداری دمای مطلوب می تواند هضم بی هوازی را محدود کند، درام یا شناورهای گنبدی ثابت می تواند گزینه ای بهتر از هلی کوپتر های بالون انعطاف پذیر باشد زیرا آنها کمتر به تغییرات دما حساس هستند. اگر آب یکی از محدودیت های کلیدی باشد، می توان از برداشت آب باران برای کاهش کار اضافی مورد نیاز برای جمع آوری آب استفاده کرد. اگر انرژی بیشترین محدودیت در سیستم کشاورزی باشد، استفاده بهینه از باقیمانده های آلی ممکن است به عنوان سوخت برای هضم بی هوازی باشد، در حالیکه اگر آب محدود شود، تولید انرژی با سوختن یا فشردگی ممکن است گزینه ای بهتر باشد. بوسوروری از هضم بی هوازی می تواند در استخر های ماهی برای تولید پلانکتون برای تغذیه ماهی استفاده شود و می تواند به مزرعه های حاصلخیز و زمینه های باروری متوسط ​​بکار رود، در حالیکه زیست تخریب از پیلوریس بهتر است برای بهبود خاک در زمینه های نابارور استفاده شود. اگر کار محدود است، بسیار مهم است که طراحی سیستم، هر کار اضافی مورد نیاز برای پردازش بقایای آلی را به صورت روزانه به حداقل برساند، با در نظر گرفتن منافع بین کار و منابع دیگر، به حداقل برسد.