Controller architectures: Tradeoffs between performance and structure

این مقاله بررسی طراحی کنترل های استاتیک را ارائه می دهد که به بهترین وجه بین عملکردهای حلقه بسته و ساختار کنترل کننده دست می یابد. روش ما متشکل از دو مرحله است. ابتدا ساختار کنترلر را با استفاده از توابع تنظیم کننده به یک مسئله کنترل مطلوب شناسایی می کنیم و دوم، کنترلر را بر ساختار مشخص شده بهینه می کنیم. برای شبکه های بزرگ در سیستم های دینامیک، اموال ساختاری مورد نظر توسط تبادل اطلاعات محدود بین لایه های فیزیکی و کنترل کننده گرفته شده است و مدت اصلاحیه تعدادی از لینک های ارتباطی را مجازات می کند. اگر چه مشکلات کنترل ساختاری بهینه به طور کلی غیرقابل انعطاف هستند، ما کلاس هایی از مشکلات محدب را که در طراحی سیستم های متقارن، شبکه های اجتناب ناپذیر و هماهنگ، انتخاب مطلوب سنسورها و محرک ها و کنترل غیرمتمرکز سیستم های مثبت بوجود می آیند شناسایی می کنیم. نمونه هایی از شبکه های اجماع، طراحی دارو درمانی، انتخاب سنسور در هواپیماهای انعطاف پذیر بالابر و کنترل بهینه منطقه ای از سیستم های قدرت برای نشان دادن اثربخشی چارچوب ارائه شده است.