Microplanes and microstructure: Connecting abstractions and reality

مشکل عملی پیش بینی عملکرد ساختاری بتن منجر به مجموعه ای از مدل های نوآورانه و رویکردهای مدل سازی شده است که عمدتا به علت محدودیت های مکانیک شکست سنتی به منظور بدست آوردن رفتار شبهنا تردید به وجود آمده است. رویکردهای مختلف، از تداخل اصلاح شده تا عناصر گسسته به طرح های ترکیبی، باید با ضرورت، تعادل سازگاری از ویژگی های مادی را که رفتار را با محاسبات محاسباتی تعیین می کند، فراهم می کند که به حل مسائل عملی می انجامد. صرفنظر از اینکه آیا کسی از یک پیوستگی یا نمایشی گسسته استفاده می کند، کلید موفقیت است انتصاب مناسب میکروارگانیسم های فیزیکی (مثلا ناهمگونی و میکروکراک) و پنیوم های میکرومکانیکی. مورد در اینجا آمده است که در حالی که ما نیاز به استفاده از نمایندگان انتزاعی از مدل های مبتنی بر پیوسته برای حل مشکلات عملی، ما بهتر خواهد بود با حرکت ابزار شبیه سازی ما به نمایندگی مواد است که بهتر است به میکرواراساس فیزیکی و پدیده های میکرومکانیکی وابسته است که رفتار شبه شکننده را تولید کنید. برخی از آزمایش های تجربی از این پدیده های میکرومکانیکی در چارچوب چگونگی قرار دادن آنها در ابزارهای محاسباتی ارائه شده است.