High toughness fibrillating metal-elastomer interfaces: On the role of discrete fibrils within the fracture process zone

سیستم های فیبریلیتیک فلز-الاستومر، که معمولا در کاربردهای الکترونیکی کششی استفاده می شود، می توانند به میزان قابل توجهی برای چقرمگی شکست رابطی نشان دهند. در نتیجه، شکاف بزرگی بین انرژی چسبندگی کم در مقیاس میکروسکوپی و کار ماکروسکوپی اندازه گیری جدایی وجود دارد. این سهم هدف این است که این شکاف انرژی را از بین بردن مکانیزم های تجزیه کننده زیرزمینی از طریق یک رویکرد چند گانه ای متوقف کند. انتقال اولیهای در کار قبلی انجام شد و به شکل گیری و تغییر شکل یک فیبر در رابط لاستیکی مس و تا شکست نگریسته شد. نشان داده شده است که کار به دست آمده از جداسازی به طور قابل توجهی بزرگتر از چسبندگی رابط در مقیاس کوچک است، با این حال یک دهه با توجه به ارزش های تجربی بیش از حد کوچک است. به منظور تعطیلی شکاف انرژی، در این سهم، با توجه به تعداد محدودی از فیبریل های هیپرآلستیکی گسسته درون منطقه فرآیند شکستگی، گذار از مقیاس دوم به دست می آید. نشان داده شده است که انتشار دینامیک انرژی ذخیره شده ذخیره شده توسط شکستگی فیبری که منجر به اختلاف فضایی فیبرهای چندگانه می شود، تعامل با ماده ی الاستومر مجزای تغییر شکل مجاور و رفتار بسیار غیر خطی الاستومر، توضیح بیشتری برای کار بالا ارزش های جداسازی علاوه بر این، یک کمبود ذاتی در فرمولاسیون منطقه همجوشی در مقیاس ماکروسکوپیک نشان داده شده است. نتایج به دست آمده از درک مکانیکی از فیزیک مربوط به خلل کردن رابط را از طریق فیبریلاسیون در رابطهای فلزی الاستومر ارائه می دهد.