Optimization of the cropping pattern in Egypt

افزایش مداوم جمعیت در مصر، آب شیرین محدود، تعمیر و نگهداری ضعیف و کم کارآیی سیستم های آبیاری منجر به بارگیری واقعی در منابع طبیعی طبیعی مصر می شود. بر این اساس، برای مصر، مدیریت منابع زمین و آب به عنوان یک اولویت استراتژیک کاملا محسوب می شود. در این مطالعه، یک مدل بهینه سازی خطی برای به حداکثر رساندن بازگشت خالص سالانه از سه منطقه قدیمی مصر ساخته شده است. داده های مربوط به 28 محصول در پنج سال از 2008 تا 2012 مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. تغییرات فضایی محصولات، نیازهای آب آبیاری، عملکرد محصول و نیازهای غذایی در مدل گنجانده شده است. نتایج نشان می دهد که در مناطق اختصاص داده شده برای پیاز، سیر، جو، کتان، زردآلو، نخود، عدس و لوپین، از آنجایی که آنها به عنوان محصولات غیر استراتژیک در نظر گرفته می شود، کاهش قابل توجهی وجود دارد. از سوی دیگر، مناطق اختصاص داده شده برای محصولات استراتژیک مانند گندم، ذرت، شبدر، برنج، محصولات شکر و پنبه تقریبا یکسان باقی می ماند تا نیازهای غذایی خود را تامین کنند. با این حال، محصولات با درآمد خالص بالا مانند گوجه فرنگی به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. روند سود خالص خالص کاهش می یابد و انتظار می رود که در سال 2017 به ارزش پایین دست یابد. روش ها و سناریو های مختلف تحلیل می شود. مدل توسعه یافته، تغییر در الگوی کشت در سرزمین های قدیمی مصر را برای افزایش بازده خالص خالص بدون اضافه کردن هزینه های دیگر، پیشنهاد می کند.