Added surplus and lost bargaining power in long-term contracting

این مقاله آزمایش آزمایشی را برای تعیین زمانی که یک طرف در یک وضعیت چانه زنی تصمیم به انتقال قدرت چانه زنی به طرف دیگر می دهد و این که آیا انتخاب می تواند سودآور باشد، آزمایش می کند. در بازی چانه زنی، دو بازیکن در معامله بیش از تخصیص مازاد. این رابطه برای چندین دوره طول می کشد و یک بازیکن، اولین حرکت دهنده، باید بین اداره رابطه با یک قرارداد بلند مدت یا یک دنباله ای از قراردادهای کوتاه مدت را انتخاب کند. ما بر دو جنبه از انتخاب تمرکز می کنیم. اولا، یک قرارداد بلند مدت ممکن است مازاد را افزایش دهد، زیرا این امر برای سرمایه گذاری درازمدت امکان پذیر است. دوم، قرارداد بلندمدت، با این حال، ممکن است قدرت چانهزنی را کاهش دهد. ما نتایج آزمایشاتی را که برای بررسی این ترکیب طراحی شده اند، گزارش می کنیم. شرکت کنندگان یک بازی چانه زنی پیوسته ای را انجام دادند که در آن اولین گیرنده انتخاب می کرد که آیا باید در یک بازی دیکتاتور تک شات یا بازی اولتیماتوم دو بار تکرار شود. ما متوجه می شویم که به طور کلی، شرکت کنندگان ترجیح می دهند که قدرت چانه زنی بازی های اولتیماتوم را حفظ کنند، در حالی که درگیر یک بازی دیکتاتور با اهداف بزرگتر هستند. این نتیجه نشان می دهد که قدرت تقاضای کاهش یافته می تواند به شدت به تحقق سود حاصل از تجارت درازمدت منجر شود.