Decisions under risk in a social and individual context: The limits of social preferences?

مدل های ترجیحی اجتماعی در ابتدا ساخته شده بود تا توضیح دهد که چرا مردم پول را برای تأثیر درآمدان دیگران صرف می کنند. این نظریه های ترجیحی اجتماعی در حال حاضر به طور گسترده ای برای مدل سازی موقعیت هایی که تصمیم گیرندگان بر درآمد های دیگران تاثیر نمی گذارند، به عنوان مثال بازار کار. مدل های ترجیح اجتماعی مبتنی بر نتیجه نیز در این تنظیمات پیش بینی می کنند. بنابراین ما این مدل ها را در یک شرایط تجربی جدید آزمایش می کنیم که در آن شرکت کنندگان با تصمیمات ریسک پذیر که تنها بر درآمد خود تاثیر می گذارند صورت می گیرد. در درمان اجتماعی (فردی) شرکت کنندگان (نه) درآمد افراد دیگر را مشاهده می کنند. در نتیجه بازی های اجتماعی درمان، نه تنها تاثیرات مطلق، بلکه درآمد نسبی نیز تاثیر می گذارد. تمام مدل های ترجیح اجتماعی مبتنی بر نتیجه، یک تفاوت درمان را پیش بینی می کنند. ما متوجه می شویم که تصمیمات در هر دو روش به طور کلی یکسان است، که نشان می دهد این مدل ها به طور کلی کمتر قابل اجرا هستند از پیشنهادات آنها.