What constitutes effective wayfinding directions: The interactive role of descriptive cues and memory demands

هدف اصلی، شناخت نقش تعاملی است که نشانه های توصیفی و خواسته های حافظه برای اثربخشی راه اندازی شده است. شرکت کنندگان به دنبال دستورالعمل هایی حاوی مسیر یا نشانه های نظرسنجی از حافظه و یا بخشی از آنها در هنگام تایپ کردن در یک محیط داخلی پیچیده بودند. آنها همچنین رتبه بندی های اثربخشی جهت پیش از و پس از تعیین مسیر را ارائه دادند. نشانه های مسیر باعث شد رتبه های کارآیی بالاتری داشته باشد و سریعتر راه یافتن با اشتباهات کمتر از نشانه های بررسی. جالب توجه است، با استفاده از جهت های جزئی، نتایج ارزیابی کارآیی و اشتباهات کمتری به دست آمد، اما با تکیه بر مسیرهای حفظ شده نتیجه گیری سریع تر صورت گرفت. همانطور که انتظار می رفت، یادآورهای یادآور و حافظه به گونه ای رفتار می شود که وقتی هنگام استفاده از نشانه های مسیر، سریعتر راه می رود، نسبت به استفاده از نشانه های نظرسنجی تنها زمانی که بخشی از خواندن مسیرها را می گیرد. افزون بر این، هنگام استفاده از نشانه های مسیر نسبت به نشانه های بررسی، زنان هنگام تایپ سریعتر سریعتر بودند، اما مردان در زمان تایپ فیس بوک تفاوت معنی داری نداشتند. با هم، این یافته ها جزئیات مهمی در مورد پروسه های تصحیح مسیر فراهم می کند.