Exploring individual-work context fit in affecting employee creativity in technology-based companies

رقابت فزاینده ای در اقتصاد دانش فشرده باعث شده است که شرکت های فن آوری برای فهمیدن اینکه چه چیزی خلاقیت کارکنان را تعیین می کند، مهم تر از آن است که منبع اصلی نوآوری های شرکتی است. تحقیقات نشان داده است که ویژگی فردی به طور قابل توجهی خلاقیت کارکنان را تعیین می کند، اما تنها چند مطالعات تجربی تاثیر عوامل زمینه ای را بوسیله در نظر گرفتن دیدگاه متقابل می بینند. برای گسترش درک در حال حاضر از خلاقیت در شرکت های فن آوری، این مطالعه رابطه بین شیوه های فردی (سبک شناختی نوآورانه و شخصیت پیشرو) و خلاقیت کارکنان و نقش مؤثری از دو شرایط کار بحرانی (اختیار کار و فشار زمان) را بررسی می کند. تجزیه و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی برای آزمون فرضیه های پیشنهادی برای نمونه ای از 344 مدیر متوسط ​​در شرکت های تولیدی تایوانی، از جمله مدیران تحقیق و توسعه و مدیران بازاریابی، مورد استفاده قرار گرفت. مدیران میانی به عنوان نمونه ای نمونه از کارکنان شرکت انتخاب شدند، زیرا وظایف آنها در هر دو بخش شرکت تولیدی بزرگ، در مقایسه با کارکنان عادی و یا مدیران بخش های دیگر تدارکات گرا، نسبتا خلاقیت دارند. نتایج نشان می دهد که اختیار کار، تأثیر شخصیت پیشگیرانه بر خلاقیت را تقویت می کند در حالیکه فشار زمان، اثر سبک شناختی نوآورانه بر خلاقیت را تضعیف می کند. این مقاله به ادبیات منجر می شود، از بین بردن شکاف های موجود در میان نظریه های خلاقیت و تأکید بر اهمیت بستر فردی به خلاقیت در تنظیمات کار.