Mechanisms of the portion size effect. What is known and where do we go from here?

چاقی در دوران کودکی یک مشکل ماندگار در سراسر جهان و نگرانی خاص در ایالات متحده است. روشن کردن نقش محیط غذا در ارتقای پرخوری، گامی مهم در کاهش شیوع چاقی است. یکی از پتانسیل کمک کننده به اپیدمی چاقی، افزایش میزان غذاهای خوراکی است که معمولا مورد استفاده قرار می گیرد. اندازه 40 درصدی از مواد غذایی که در خانه و دور از خانه استفاده می شود، به طور چشمگیری افزایش یافته است. به طور مداوم، مطالعات کوتاه مدت نشان داده است که افزایش اندازه بخش منجر به افزایش مصرف غذا در بزرگسالان و کودکان می شود، یک پدیده به نام اندازه اثر بخشی. با این حال، مکانیزم هایی که این اثر را تأمین می کنند، درک نمی شود. درک این مکانیسم ها می تواند در توضیح رابطه بین میزان بخش و وزن و کمک به اطلاع رسانی به توسعه مداخلات چاقی موثر کمک کند. اولا، نقش نشانه های بصری مانند اندازه صفحه، واحد و اندازه ظروف را به عنوان یک نظارت احتمالی اثر اندازه بخش بررسی می کنیم. علاوه بر این، ما در مورد اجزای ریز ساختار وعده غذایی، از جمله اندازه نیت، سرعت و فرکانس بحث می کنیم، زیرا ممکن است در پاسخ به اندازه های مختلف بخش تغییر داده شود. ما همچنین نظریه هایی را بررسی می کنیم که یادگیری مواد مغذی پس از دردهای، به عنوان یک نظارت کلیدی از تاثیر اندازه بخش را بررسی می کنند. علاوه بر این، ما داده های اولیه از یک مطالعه در حال انجام است که استفاده از عینک تصویربرداری برای درک بهتر این مکانیسم ها و شناسایی ویژگی های کودک قابل تغییر است که می تواند در مداخلات چاقی هدف قرار داده شود. یافته های پیشین ما نشان می دهد که تفاوت های فردی در شناختی (مثلا از دست دادن کنترل غذا خوردن) و پاسخ های عصبی به نشانه های غذا ممکن است در درک مکانیسم اثر اندازه بخش ها بسیار مهم باشد. برای پیشبرد این منطقه تحقیقاتی، مطالعاتی که مابعدالطبیعه اختلافات فردی را با ارزیابی ویژگی های مرتبط با غذا ادغام می کنند، مورد نیاز است.