How partial reinforcement of food cues affects the extinction and reacquisition of appetitive responses. A new model for dieting success?

حیوانات و انسان ها می توانند به راحتی یاد بگیرند که ابتدا نشانه خنثی را با مصرف مواد غذایی از طریق تهویه کلاسیک مرتبط کنند، اما از بین رفتن پاسخ های اشتباه یاد شده می تواند دشوار باشد. تقویت متناوب یا جزئی از نشانه های غذا موجب رفتار مؤثر در حیوانات می شود: پس از قرار گرفتن در معرض چنین برنامه های یادگیری، کاهش پاسخ هایی که در اثر انقراض اتفاق می افتد، آهسته است. پس از انقراض، در پاسخ با تقویت دوباره نشانه های مواد غذایی (واکنش) ممکن است پس از کسب با تقویت جزئی، سریعتر شود. در انسان، ممکن است رفتار خوردن برخی افراد شباهت بیشتری به برنامه های تقویت جزئی داشته باشد، احتمالا با موفقیت در رژیم غذایی با تعامل با انقراض و واکنش پذیری مواجه می شود. علاوه بر این، تحریک پذیری با رژیم غذایی کمتری همراه است، و این ارتباط ممکن است با تأسف انگیزی که بر یادگیری و انقراض پاسخ های اشتباه تاثیر می گذارد، توضیح داده شود. در دو مطالعه حاضر، تأثیر برنامه های مختلف تقویت و تکانشگری بر کسب، انقراض و بازخورد پاسخ های اشتباه در یک پارادایم آماده سازی شامل پاداش های غذایی در افراد سالم مورد بررسی قرار گرفت. به طور کلی، نتایج نشان می دهد که هر دو برنامه تقویت جزئی و، احتمالا، امتناع همراه با عملکرد انقراض بدتر است. مدل جدید موفقیت رژیم غذایی پیشنهاد شده است: یادگیری تاریخ و شاید برخی ویژگی های شخصیتی (تکانشگری) می تواند با انقراض و واکنش پذیری پاسخ های اشتباه به نشانه های مواد غذایی مواجه شود و ممکن است به علت مرتبط با رژیم غذایی ناموفق باشد.