Seeing 'the dark passenger' - Reflections on the emotional trauma of conducting post-disaster research

این مقاله «مسافر تاریکی» را از ترومای غیرقانونی عاطفی مرتبط با تحقیقات پس از حادثه تصدیق می کند. تحقیقات پس از فاجعه به شدت توسط اخلاق و کدهای حرفه ای رفتار انجام می شود و ما نیاز داریم که در مورد تاثیر کار ما بر شرکت کنندگان ما هوشیار باشیم. با این حال، به عنوان یکی از محققان فاجعه، من تحت تاثیر آسیب پذیری قرار گرفتم. "مستقیم شخصی" ترویج مجازات جایی است که در آن منجر به ترومای مرتبط با شاهد ویرانی شد و تفکیک حرفه ای از موضوع های هدف من غیر ممکن بود. وقتی که دانشجویان دکترا و دیگران تحت نظارت من به نقاط فاجعه آمیز فرستاده می شدند، آسیب های غیرمستقیم حرفه ای، وقتی که با شرکت کنندگانشان مصاحبه می کردم، احساسات و عواطف منفی داشتند. در چنین شرایطی، من کمبود آموزش خود را در معرض آسیب دیدگی قرار دادم و در مورد اینکه چگونه تاکید بر شرکت کنندگان به هزینه محقق در مراقبت من منجر شد، منعکس شد. ادبیات محدود وجود دارد که بر ترومای داوطلبانه تجربه شده توسط محققان و ناظران آنها که در مکان های پس از فاجعه مشغول به کار هستند تمرکز می کند و این مقاله در این بخش کمک هزینه تحصیلی است. در شناخت و بررسی احساسات و آسیب های ناشی از محققان که در مناظر فاجعه قرار دارند، محققان آینده می توانند این پدیده را پیش ببرند و راه هایی را که می توانند این را مدیریت کنند، ممکن می سازند.