Death at work? Mortality and industrial employment in Belgian cities at the turn of the twentieth century

در این مقاله، نرخ مرگ و میر مربوط به سن و جنس را برای 25 بزرگترین شهرهای بلژیکی در قرن بیستم بازسازی می کنیم و ارتباط آنها با صنعتی شدن را کشف می کنیم. در حالی که تحقیقات قبلی عمدتا بر روی سطح عمومی اشتغال صنعتی متمرکز شده است، ما بین دو سیستم تولید، تمایز قائل می شویم: کار کلبه (به عنوان مثال، اشتغال در خانه) و تولید صنعتی به طور منظم (به عنوان مثال، اشتغال متمرکز). مدل های رگرسیون خطی ما نشان می دهد که شهرهایی که به سمت صنایع کلبه گرا هستند، کشنده تر از آنهایی است که نسبت به صنعت منظمی گرا هستند. شهرهایی که درصد قابل توجهی از نیروی کار در کلبه مشغول به کار بودند، نرخ مرگ و میر بالا بود، که ادعاهای مدرن را تایید می کند که در بلژیک صنعت کلبه یکی از کشتارهای همه صنایع است. از سوی دیگر، اشتغال منظم صنعتی به نظر می رسد برای مردان و زنان به تنهایی، جوان و پیر، کمتر مضر بوده است. با این وجود، ما تأثیر مخربی از اشتغال زنان به طور منظم در میزان مرگ و میر نوزادان و کودکان را مشاهده می کنیم. با استفاده از گزارش های دولت معاصر و آثار جامعه شناختی، ما توانستیم بینش های مربوط به مسیرهای ممکن را ایجاد کنیم که این اختلافات بزرگ بهداشتی بین سیستم های تولید را ایجاد کرد. ما استدلال می کنیم که خطرات سلامتی مواجهه با کارگران کلبه به علت فقدان مقررات کار و دستمزد و عدم وجود استانداردهای بهداشتی و ایمنی در کارگاه های کلبه است. در بسیاری از بخش های صنعت به طور منظم و در صنعت سنگین مقررات خاصی از این نوع که قبلا توسط سازمان های اتحادیه کارگری پیش رو اجرا شده بود، موجب بهبود شرایط کار و افزایش دستمزدها شد. علاوه بر این، صنعت سنگین به نظر می رسد که کارگران سالم را جذب کرده است.