Undervaluation through foreign reserve accumulation: Static losses, dynamic gains,

این مقاله توزیع ذخایر خارجی را به عنوان سیاست دوم ثانوی در اقتصادها با اثرات خارجی سرمایه گذاری که به طور غیرمستقیم از بخش معامله ای افزایش می یابد، تحلیل می کند. در حساب های سرمایه بسته، تجمع ذخایر نیاز به افزایش صادرات خالص دارد، که باعث کاهش عرضه داخلی کالاهای قابل فروش می شود، قیمت نسبی آنها را از لحاظ کالاهای غیر قابل فروش افزایش می دهد، یعنی نرخ ارز واقعی کاهش می یابد و کالاهای قابل فروش را تحریک می کند. هزینه چنین سیاستی کاهش جذب قابل جذب داخلی است. با این حال، از آنجایی که بخش قابل معامله باعث ایجاد اثرات خارجی بر روی سرمایه گذاری می شود، منجر به سودمندی پویا می شود. انباشت ذخایر همیشه رشد را در چارچوب ما افزایش می دهد، اما اثرات رفاهی خالص بستگی به تعادل بین تلفات استاتیک و جذب قابل تقسیم کمتر و سود قابل توجهی از رشد بیشتر دارد. ما این ترکیب را با یک فرمول تحلیلی ساده به تصویر می کشیم و آن را در یک نمودار بصری نشان می دهیم. ما همچنین گزینه های سیاست جایگزین برای ذخیره انباشتی را ارائه می کنیم که به جای خارجی بودن یادگیری سرمایه گذاری می پردازد.