Malapportionment and multilateral bargaining: An experiment

اعضای هیئت های تصمیم گیری جمعی اغلب نمایندگان جوامعی هستند که در اندازه های جمعیت متفاوت هستند. نتایج ناپیوسته، زمانی که قدرت تصمیم گیری در سراسر جمعیت به طور مساوی تقسیم نشده است. دو مؤسسه شناخته شده با عدم تقسیم بندی به وجود آمده است: دوگانگی و رای دادن وزنی. در این مقاله تجربی بررسی می شود که چگونه تنظیم قدرت برنامه بر توزیع منابع تأثیر می گذارد، در مقایسه با این دو نهاد. حکمت عرفی نشان می دهد که عدم تقارن، به نفع دولت های نادری جمعیت است. من متوجه شدم که این مورد تحت رأی گیری وزنی است، اما لزوما در سیستم دو نفره نیست. در مورد بعد، تخصیص برنامه تنظیم قدرت می تواند برای از بین بردن اعوجاج های ناشی از عدم تقارن استفاده شود.