Representative evidence on lying costs

یک فرض مرکزی در اقتصاد، این است که افراد اطلاعات خصوصی خود را به صورت غلط گزارش میدهند اگر این به نفع مادی آنها باشد. تعدادی از مدل های اخیر از این فرض خارج شده اند و این که برخی افراد دروغ نمی گویند و یا حداقل نمی توانند به حداکثر دروغ بگویند. این مدل ها از بسیاری از انگیزه های مختلف زیر شامل هزینه های دروغین ذاتی، بی نظمی، نگرانی های کارآیی یا همکاری مشروط است. برای ارائه یک ریزپردازنده تجربی با اعتبار سنجی برای این مدل ها، برای درک ارتباط بین انگیزه های بالقوه مختلف بسیار مهم است. ما میزان هزینه های دروغین را در میان یک نمونه نمایشی از جمعیت آلمان با تماس با آنها در خانه اندازه گیری می کنیم. در راه اندازی ما شرکت کنندگان انگیزه پولی روشن برای گزارش اشتباه، گزارش اشتباه را نمی توان تشخیص داد، نگرانی های شهرت ناچیز و بی نظیر است، نگرانی های کارآیی یا همکاری مشروط نمی تواند نقش مهمی ایفا کند. با این وجود، ما متوجه می شویم که رفتار گزارش دهی کلی، نزدیک به توزیع راستی انتظاری است که نشان می دهد هزینه های دروغ بزرگ و گسترده است. آزمایشات آزمایشگاهی دیگر نشان می دهد که این نتیجه توسط روش ارتباط برقرار نمی شود.