The distributional effects of a carbon tax on current and future generations

این مقاله از یک مدل چرخه عمر استفاده می کند تا مقایسه کند که چگونه روش های مختلف برای بازیافت درآمدهای مالیاتی کربن بر رفاه عوامل متولد شده در حالت پایدار آینده در مقابله با عاملان زنده در هنگام تصویب سیاست تاثیر می گذارد. نتایج ما نشان می دهد که عواقب رفاهی یک سیاست مشخص در این دو گروه بطور قابل توجهی متفاوت است. برای مؤسسات متولد شده در حالت پایدار آینده، هزینه های رفاهی غیر محیطی انتظار می رود، زمانی که درآمد مالیات بر مصرف کربن برای کاهش مالیات تخفیف موجود استفاده می شود. در مقابل، هنگامی که سیاست تصویب می شود، در میان عوامل مؤثر باشد، بازپرداخت درآمد از طریق یکنواختی، تخفیف یکپارچه، بزرگترین رفاه در سیاست های مورد بررسی ما را افزایش می دهد. علاوه بر این، متوجه می شویم که رگرسیون یا پیشرفت یک سیاست همچنین در جمعیت زندگی در مقایسه با جمعیت ثابت دولت آینده متفاوت است. به طور کلی، نتایج ما نشان می دهد که برآوردهای هزینه های رفاهی غیر محیطی از سیاست های مالی کربن که براساس نتایج بلندمدت از دست است، نشان دهنده پیامدهای کوتاه مدت است. با توجه به اهمیت بالقوه این تأثیرات درازمدت بر قابلیت سیاسی یک سیاست، یافته های ما نشان می دهد که هنگام طراحی مالیات بر کربن، سیاست گذاران باید توجه دقیقی به نه تنها نتایج بلند مدت، بلکه رفاه موقت اثرات سیاست.