Strategic entry or strategic exit? International presence by emerging economy enterprises

با پیشنهاد یک چارچوب انتخابی استراتژیک یکپارچه، دینامیک متمایز گسترش بین المللی توسط شرکت های اقتصادی نوظهور را تئوری می کنیم. به طور خاص، ما توضیح می دهیم که چگونه این شرکت ها بر اساس ورودی های استراتژیک ترکیبی (به عنوان مثال از طریق توانایی های داخلی مانند نوآوری و تنوع) و خروج استراتژیک (یعنی تحت تأثیر عوامل خارجی در خانه مانند موانع سازمانی و رقابت در بازار) ایجاد می کنند. علاوه بر این، روابط تعاونی شرکت با شرکت های چندملیتی خارجی در کشور اصلی سابق، قصد ورود به استراتژی را تقویت می کند، در حالی که روابط با موسسات دولتی خانه هدف از خروج استراتژیک را تضعیف می کند. ما همچنین نشان می دهیم که ایجاد حضور بین المللی باعث تقویت عملکرد شرکت ها می شود و نتیجه انکشاف بین المللی اقتصادی را برجسته می کند. تجزیه و تحلیل داده های دو ساله پانلی عدم توازن 2136 شرکت به طور آماری از فرضیه های ما حمایت می کند.