Institutional arrangements for managing tourism in the Indian Himalayan protected areas

گردشگری پتانسیل حفاظت از تنوع زیستی را از طریق ایجاد حوزه های اجتماعی با فراهم آوردن معیشت منابع جایگزین برای جوامع وابسته به منابع فراهم می کند. تسهیلات سازمانی نقش مهمی در تضمین سود متعارف درآمد گردشگری در میان سهامداران مختلف ایفا می کند. ما این نقش تسهیلات نهادی را در چهار پارک ملی هیمالیا غربی هند در ارتفاع های مختلف از طریق تجزیه و تحلیل چند نمونه موردی با استفاده از روش های کیفی بررسی کردیم. نتایج ما نشان می دهد که راه اندازی سه مرحله ای شامل جوامع محلی و سازمان های جامعه مدنی، که با حمایت از سیاست های دولتی حمایت می شود، بیشترین تاثیر را در توسعه اجتماعی و اقتصادی جوامع محلی و نگرانی های زیست محیطی در چارچوب مدیریت گردشگری دارد. مؤسسات محلی قوی با پیوند فضایی ذاتی برای تضمین حداکثر منافع برای همه بخشهای جامعه و کمترین نشتی پولی ضروری است. ما توصیه می کنیم که در مناظر طبیعی با منافع متضاد در میان ذینفعان، یک آرمان سازمانی سلسله مراتبی سه سطحی باید برای دستیابی به اهداف گردشگری پایدار تشویق شود.