The search for spirituality in tourism: Toward a conceptual framework for spiritual tourism

جداسازی جغرافیایی و روانی از هر روزه که در شیوه های سفر روحانی تعبیه شده است، می تواند به عنوان یک آزمایشگاه در نظر گرفته شود که افراد می توانند معنویت را به گونه ای بررسی کنند که در زندگی روزمره آن همیشه موجود نباشد. این ویژگی تجربه گردشگری، دلالت بر محبوبیت تجارب گردشگری معنوی در میان تازه کاران به تلاش های محرک معنویت و همچنین کسانی است که مایل به توسعه و تعمیق مشارکت متعارف مداوم خود از طریق و در طی سفر هستند. اگر معنویت هدف است، سفر به نظر می رسد یک حالت ایده آل است که در آن می توان جستجو کرد و گاهی اوقات نیز یافت می شود. این مسئله ویژه شناسایی ظهور یک باینری بین عملکرد گردشگری معنوی را به عنوان ذاتا مذهبی و برعکس، به عنوان عمل سکولار شناخته شده است. با در نظر گرفتن انگیزه های سکولار، ابتدا روشن است که درونی ترین رانندگان خاص، مشاغل متمرکز بر خود با انگیزه هایی مانند سلامتی، ماجراجویی و تفریحی غالب هستند. برعکس، انگیزه های مذهبی برای گردشگری معنوی، به طور گسترده ای از ارتباطات مذهبی استفاده می کنند و بر رانندگان خاص متمرکز می شوند که از طریق رعایت مذهب، تمرین آیینی، تأیید هویت و عملکرد فرهنگی تأکید می شود.