Scenarios and the art of worldmaking

در این مقاله اکتشافی، "جهان سازی" را به عنوان چارچوبی برای توسعه سناریوهای خلاقانه و تخیلی پیشنهاد می کنیم. نقاط ضعف ما نیاز به تمرین سناریو برای درک عدم قطعیت، ناراحتی و شکاف دانش و نیاز متصل به جذب و ایجاد چندگانگی اساسی مولد در میان درک آینده است. برای کمک به پاسخ دادن به این نیازها، ما آنچه را که نلسون گودمن به جهان سازی می گوید معرفی می کنیم. به این معناست که هیچ جهان انحصاری، عینی (یا واقعی واقعیت واقعی) وجود ندارد و به جای آن، جهانها چندگانه هستند، بلکه از طریق فرآیندهای خلاقانه به جای داده شده، و همیشه در حال تبدیل شدن است. سپس ما بررسی می کنیم که چگونه می توان جهان نوازی را در عمل پیچیدگی اختیاری انجام داد و اجازه می دهد تا شرکت کنندگان در آینده نه تنها به آینده بلکه به لحاظ ساختارگرایی و انحصارطلبانه نیز برسند. و با گسترش پلورالیسم به حوزه های هستی شناسی. بر این اساس، ما بررسی می کنیم که چگونه جهانگرائی سناریو می تواند به سناریوهای تخیلی بیشتر منجر شود: جهان سازی به عنوان یک فرایند کاملا خلاقانه ای است که به سازمان های هستی شناسی شرکت می دهد و به ایجاد کنتراست، تنش و مکمل یکدیگر بین تولیدات جهانی کمک می کند. ما در حال ارائه سوالاتی هستیم که می تواند برای عملی ساختن جهانبینی سناریو مورد استفاده قرار گیرد و با پتانسیل و محدودیت های مورد انتظار رویکرد، و نیز پیشنهادات برای آزمایش عملی، نتیجه گیری شود.