Negotiation mechanisms for an order subcontracting and scheduling problem

ما یک محیط تصمیمی غیر متمرکز را در نظر میگیریم که در آن یک شرکت و قراردادی که متعلق به آن است تصمیم میگیرد که قراردادهای ناهمگن متعارف را برای پردازش با اطلاعات خصوصی تصمیم بگیرد. ما دو مکانیزم مذاکره کننده بازار را طراحی می کنیم که چارچوب قیمت گذاری چند جانبه را در دو پروتکل مذاکره بر اساس پروتکل های 1 و 2 نامگذاری می کنند. با استفاده از رویکردهای بهینه سازی نظریه بازی و ترکیبی، ما رفتارهای تصمیم گیری هر دو بازیکن را تجزیه و تحلیل می کنیم و نهایی نتیجه مذاکرات. ما دریافتیم که مکانیزم مذاکره در پروتکل 1 نمیتواند وجود قیمت تعادلی را تضمین کند، در حالی که مکانیزم مذاکره در پروتکل 2 در نتیجه راه حلهای متعادل است. برای برخی موارد خاص، محدوده عملکرد سیستم تحت دو مکانیزم مذاکره را مورد بررسی قرار می دهیم و می بینیم که محدوده عملکرد در زیر سقف بهتر از آنهایی است که تحت آن قرار دارند.