Into the bowels of tropical earth: leaf-cutting ants and the colonial making of agrarian Brazil

در این مقاله، بر فرض فرض وارن دین تأکید می کنم که اگر ابزار مؤثرتری برای مقابله با مورچه ها در دوران استعمار بر روی مورچه های بریده شده وجود داشته باشد، تاریخ زراعی برزیل کاملا متفاوت بود. با استفاده از ثروت تحقیقات علمی که در سی سال گذشته به وجود آمد، همراه با گزارش های تجربی از زمان استعمار، من سعی می کنم که مورچه های بریدن برگ را به عنوان بازیگران غیر انسانی معرفی کنم که به طور فعال در نمایش استعمار پرتغال پرتغال آمریکا شرکت داشتند. گیاه شناسی محدود به نئوتروپیک ها، مورچه های برش برگ و سیستم باغبانی آنها - باغ های قارچی زیرزمینی با کمپوست که از برگ های تازه برگ، گل و میوه تهیه شده اند، یک معضل بزرگ برای کشاورزان پرتغالی بود که کاملا با آن حشرات اجتماعی آشنا نبودند. تجزیه و تحلیل این که چگونه فعالیت مورچه اراضی اروپایی شکل گرفته است - از جمله محصولات زراعی بومی اروپایی ها، از قبیل کارسووا، نور جدیدی را در مورد تحولات بنیادینی از اقتصاد روستایی، از قبیل موفقیت فراوان نرده های نیشکر و پذیرش گسترده از سیستم بریدگی و سوختگی. در سطح بالاتری از انتزاع، آن را به اهمیت به چالش کشیدن مفهوم ظریف اما فراگیر اشاره می کند که زمین های جدید جهان سطوح بی نظیر و ایزوتروپیک برای حل و فصل استعمار اروپایی است. تا جایی که خاک واقعی زمین مورد توجه باشد، زمین های بومی برزیل پس زمینه های خالی در نقشه های کاداستری استعماری نیستند، اما حیوانات پر جنب و جوش که در آنها گونه ها و فرهنگ های محلی و سلیقه ای آنها در سواحل همسایگی خود بحث می کردند.