Have the human geographical can(n)ons fallen silent; or were they never primed?1

یک کانون انضباطی شامل یک جسم کار - تقریبا همیشه متنی است - که در توسعه آن بسیار تاثیر گذار است و پایه هایی را که در آن شیوه های معاصر ساخته شده اند، قرار می دهد. چنین کارهایی، اغلب کتاب ها، منبع هایی هستند که همه دانش آموزان باید به ارزیابی اصول انضباطی بپردازند - جایی که از آن آمده است و شانه هایی که در آن وجود دارد. این بدان معنی است که پیشرفت، پیشرفت رشته در آن مبانی است. با این حال، این موضوع در مورد جغرافیای انگلیسی انگلیسی نیست. در حالی که تا سال 1960، شیوه های نظم و انضباط می تواند به نوشته های تعداد کمی از دانشمندان کلیدی، بسیاری از آلمانی ها یا فرانسوی ها رجوع شود، این کارها به ندرت موضوع مطالعه دقیق است. این رشته به بسیاری از رشته های تشکیل دهنده متصل است که هر کدام دارای شخصیت های اصلی و آثار کلاسی هستند که شیوه های هدایت شده را دارند اما بدون ثبات از یک تراشه کانونیک انتظار می رود. مسلما جغرافیای انگلیس توسط آثار قرون وسطی آن کمتر تعریف شده است، بلکه به واسطه مفاهیم کانونی - فضا، مکان (منطقه، محیط، و زبان) و محیط زیست. این بر پیشرفت های پیشین در واژگان جغرافیایی و تجسم استوار است. مخالفت با معانی و منابع متنوع نفوذ و الهام در جغرافیای انسانی با سوالاتی در مورد قناعت نسبی در میان رشته ها و چالش های گذشته و حال به وضعیت جغرافیایی و آینده می پردازد.