A review of trends, constraints and opportunities of smallholder irrigation in East Africa

گسترش آبیاری افراد به میزان قابل توجهی باعث افزایش تولید محصولات کشاورزی و کاهش ناامنی غذایی و فقر در شرق آفریقا خواهد شد. در این مقاله ادبیات مربوط به روند، محدودیت ها و فرصت های آبیاری صحی در چهار کشور آفریقای شرقی بررسی می شود: اتیوپی، کنیا، تانزانیا و اوگاندا. توسعه آبیاری در این کشورها آهسته بوده و عمدتا از طریق طرح های سنتی است. به تازگی، فن آوری های آبیاری فردی مانند پمپ های کوچک موتور، کیت های قطره ای، پمپ های ریدل، پمپ های طناب و واشر ارتقا یافته اند. با این وجود تصویب این فن آوری ها و گسترش آبیاری مالکان با چالش های متعددی مواجه است که شامل مسائل مربوط به مسائل مربوط به مسکن، عدم دسترسی به فن آوری های مناسب آبیاری، ورودی های کشاورزی پیشرفته، بازارهای قابل اعتماد، خدمات مالی و اعتباری و حمایت از تحقیقات؛ زیرساخت های حمل و نقل ضعیف و ارتباطی؛ مدیریت آب آشامیدنی ضعیف؛ سیستم های توسعه ضعیف و وابستگی بیش از آن به دولت های ملی، سازمان های غیر دولتی و اهدا کنندگان برای حمایت. علی رغم این چالش ها، فرصت های زیادی برای گسترش آبیاری صحی در شرق آفریقا وجود دارد. چنین فرصت هایی عبارتند از: پتانسیل آبیاری بدون استفاده زیاد؛ جمع آوری آب باران برای بهبود قابلیت دسترسی آب؛ تعهدات بالا از دولت های ملی، سازمان های غیر دولتی و اهداکنندگان به گسترش آبزیان کوچک مالکان؛ تکنولوژی های کم هزینه آبیاری سازگار با شرایط محلی؛ طرح های سنتی توانبخشی؛ رشد شهرنشینی؛ و افزایش استفاده از تلفن های همراه که می تواند برای انتشار اطلاعات مورد استفاده قرار گیرد.