Application of the “Urban Governance Index” to water service provisions: Between rhetoric and reality

هنگام ارزیابی شیوه های حکومتداری شهری برای مقاصد خدمات بهتر در جنوب جهانی، شکاف بین لفاظی و واقعیت به طور کلی ظاهر می شود. فرآیندهای حکومت محلی مبتنی بر تمرین برای تولید خدمات شهری بهبود یافته عمدتا غیر رسمی هستند و اغلب از مجوز رسمی اداره و مکانیزم برای ارائه خدمات در حوزه نهادی متفاوت است. در اینجا ما نتایج اکتشاف را در حوزه پیچیده و غیرقابل ارزیابی ارزیابی های مدیریت شهری ارائه می کنیم که با تمرکز بر تامین منابع آب پایدار به نفع فقیر شهری است. با تطبیق شاخص شهرسازی شهری سازمان ملل متحد، ما به ابعاد دوگانه حکومتداری نگاه می کنیم تا از معماری رسمی آن در سطح شهری و همچنین ماهیت نظارت های غیررسمی و محلی خاص جهت بهبود دسترسی به خدمات اساسی برخوردار شویم. استراتژی های همکاری تولید خدمات آب بین نهادهای دولتی و گروه های سازمان یافته از شهروندان در ونزوئلا، نمونه ای عالی برای ارزیابی دو جنبه مجزا از حکومتداری شهری است. ما محدودیت های ابزار ارزیابی اداری رسمی را در ارزیابی میزان و ظهور شیوه ها و توافق های محلی برای خدمات بهبود یافته و تفاوت های بین نسخه های هنجاری و تدارکات حکومتی بر روی زمین نشان می دهد.