Disparities in residential environment and satisfaction among urban residents in Dalian, China

توسعه سریع اقتصادی و اجتماعی در چین باعث افزایش نابرابری های اجتماعی در مناطق مختلف شده است. تا کنون، ادبیات قابل توجهی وجود دارد که بر روی تقارن های اقلیمی هدف قرار گرفته است، اما تحقیقات کمی در مورد تفاوت های رضایت ساکنان انجام شده است. در این مقاله با استفاده از مقیاس گسترده ای از داده های تحقیقاتی مسکونی در دالیان، این مقاله، میزان عدم انسجام را از سه جنبه: محل سکونت، ویژگی های مسکن و رضایتمندی مسکونی بررسی می کند. نتایج نشان می دهد که تفاوت های قابل توجه در درآمد در محیط های مسکونی در دالیان وجود دارد. تحقیق از گروه آسیب پذیر ترین نتایج را با دانش موجود در مورد نابرابری مطابقت می دهد. نشان داده شده است که نسبت بالای ساکنان کم درآمد در محله های کمتر قابل سکونت و فضای کوچک مسکن زندگی می کنند، در حالی که دارای نرخ کمتر مالکیت و رضایت از دیگر گروه ها است. علاوه بر این، مقاله بررسی می کند که چگونه اصلاحات مسکن در چین بر تفاوت های مسکونی تاثیر می گذارد. نتایج نشان می دهد که ساکنان کم درآمد با مشکلات بازار مسکن تحت سیستم بازار مواجه می شوند، زیرا آنها دارای نسبت پایین مالکیت کالاهای مسکن هستند. با این وجود، بازار مسکن برای آنها تامین مسکن و گزینه های بسیار مورد نیاز مسکن را فراهم می کند و احتمالا موجب افزایش رضایت می شود. برای گروه با درآمد بالا، اگر چه فضای مسکونی خود را از طریق بازار مسکن به طرز چشمگیری افزایش می یابد، ممکن است از مزایای مختلف مکان و قیمت گذاری که اغلب در ارتباط با مسکن واحد کار گذشته است، بیش از حد نباشد. مشخص شده است که مالکیت مسکن کالایی دارای احتمال کمتر رضایت مسکونی برای آنها است. با توجه به اینکه مالکیت خانه لزوما سطح رضایتمندی مسکونی برای ساکنان کم درآمد را بهبود نمی بخشد، پیشنهاد می شود که مقررات مناسب مسکن کم اجاره همراه با اجرای دقیق معیارهای درآمد برای واجد شرایط بودن برای استفاده از مسکن یارانه ای ممکن است برای کاهش اختلافات مسکونی مفید باشد.