کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
7491615 1485535 2014 9 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Maritime archaeology and identification of historic shipwrecks: A legal perspective
ترجمه فارسی عنوان
باستان شناسی دریایی و شناسایی کشتی های تاریخی تاریخی: چشم انداز قانونی
کلمات کلیدی
کشتی خراب تاریخی، باستان شناسی دریایی، هویت، روش، دادگاه،
ترجمه چکیده
شناسایی نام یک کشتی خراب تاریخی اغلب یک مسئله اصلی است که دادگاه باید در هنگام تصمیم گیری در مورد ادعاهای نجات در مورد خرابکاری کشتی تصمیم گیری کند. بر اساس مطالعات موردی و تحلیل آموزی، در این مقاله چهار مساله کلیدی در فرآیند شناسایی مورد بررسی قرار می گیرد: عدم تعادل اطلاعات بین شرکت های نجات و سایر اشخاص علاقه مند؛ استاندارد گواهی برای شناسایی؛ هیچ تفاوتی بین شواهد مستقیم و واقعی وجود ندارد و شناسایی و تصحیح اشتباه. این مقاله استدلال می کند که قانون روند مدنی (دریانوردی) فدرال ایالات متحده دارای نقاط ضعف برای شناسایی اشتباهات کشتی های خراب است. این مقاله پیشنهاد می کند که (1) اگر چه شرکت های بازنشستگی ممکن است دریابند که اسامی کشتی های خراب را منتشر کنند، ممکن است دیگر طرف های ذینفع بتوانند از قاعده افزایش تقاضا و کشفیات گسترده استفاده کنند تا شرکت ها را نجات دهد تا اطلاعات مربوط به اسامی خرابکاران را منتشر کند. (2) استاندارد شواهد روشن و متقاعد کننده، به جای غلبه بر استاندارد شواهد، باید برای شناسایی کشتی های خراب تاریخی استفاده شود؛ (3) دادگاه باید اطمینان در مورد افشای عمومی در مورد آرشیو های باستان شناسی در مورد هویت کشتی های تاریخی تاریخی را تضمین کند؛ و (4) دادگاه ها ممکن است سونوگرافی را نگه دارند باستان شناسان دریایی برای انجام بررسی همکار از شواهد در مورد هویت کشتی خراب تاریخی است.
موضوعات مرتبط
مهندسی و علوم پایه سایر رشته های مهندسی مهندسی دریا (اقیانوس)
پیش نمایش مقاله
باستان شناسی دریایی و شناسایی کشتی های تاریخی تاریخی: چشم انداز قانونی
چکیده انگلیسی
Identifying the name of a historic shipwreck is often a primary issue that a court needs to address when deciding salvage claims over the shipwreck. Based upon case studies and doctrinal analysis, this paper explores four key issues in the identification process: the imbalance of information between salvage companies and other interested parties; standard of proof for identification; no distinction between direct and circumstantial evidence; and misidentification and correction. This paper argues that the current U.S. federal civil (admiralty) procedure law has loopholes for misidentification of shipwrecks. This paper proposes that (1) although salvage companies may hesitate to release names of shipwrecks, other interested parties can use the heightened pleading rule and broad discovery to compel salvage companies to release information on the names of shipwrecks; (2) the clear and convincing evidence standard, instead of the preponderance of the evidence standard, should be applied to identify historic shipwrecks; (3) courts should ensure ongoing public disclosure of archaeology archives regarding identities of historic shipwrecks; and (4) courts may sua sponte retain maritime archaeologists to conduct peer review of evidence regarding identities of historic shipwrecks.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Marine Policy - Volume 44, February 2014, Pages 256-264
نویسندگان
,