کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
7493108 1485583 2015 11 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Conferencing the international at the World Pacifist Meeting, 1949
ترجمه فارسی عنوان
کنفرانس بین المللی در نشست جهانی پیکفیسم، 1949
کلمات کلیدی
پاسیفیسم، بین المللی کنفرانس، نشست جهانی پیکفیست، گاندی،
ترجمه چکیده
در این مقاله، چگونگی انجام کنفرانس برای تصور، مذاکره و حل مسئله صلح طلبی پس از جنگ به عنوان یک پروژه بین المللی مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله ادعا می کند که بین المللی و کنفرانس بین المللی بی رحمانه در هم آمیخته اند. از طریق مطالعه کنفرانس جغرافیدان می توانند جغرافیای سیاسی تاریخی و سیاسی بین المللی را کشف کنند که ادعاهای متعصبانه یا عرفانی آن را مطرح می کند. خواندن نشست جهانی پیکفیزم 1949 در هند به دو دلیل اصلی مطرح است. اولا، این نشان می دهد که چگونه کنفرانس ها به عنوان رویدادهای مدیریت می شود که از طریق آن اسکریپت و دیدگاه جایگزین بین المللی می شود. نیمی از کنفرانس، نیمی از زیارت، ترکیب جهانی نمایندگان به منظور نشان دادن فضایی بود که به طور جداگانه از هرگونه محدودیت جغرافیایی آزاد بود. با این حال، غرق شدن کامل در بافت فرهنگی و تاریخی غنی هند، یک عرصه بین المللی ناهموار بود، جایی که "سرزمین گاندی" با احترام بی نظیر برگزار شد. ثانیا، در حالی که جغرافیدانان و دیگران در سال های اخیر به کنفرانس تبدیل شده اند، این عمدتا به "سرآغاز" و دیپلماسی عالی پایان یافته است. این مقاله جرائم را فراخوانی می کند تا محدوده گسترده ای از فضاهای و روش های کنفرانس را در نظر بگیرد و استدلال می کند که مطالعه "کنفرانس های دیگر" با ضرورت بازنگری در مورد دیگر اشکال بین المللی است. این مقاله نتیجه میگیرد که نمایندگان مجمع جهانی پیکفیسم تصور یک نوع جایگزین بینالمللی را، که به صورت نمونه دیگری از کنفرانس بینالمللی مورد استفاده قرار میگیرد، به چالش کشیدن قرائتهای متکی بر روابط قدرت جهانی منجر شد.
موضوعات مرتبط
علوم انسانی و اجتماعی علوم انسانی و هنر تاریخ
چکیده انگلیسی
This paper considers how the act of conferencing was central to imagining, negotiating and contesting post-war pacifism as an internationalist project. The paper contends that internationalism and the international conference are inexorably entwined. Through the study of conferencing geographers can explore the situated historical and political geographies of internationalism which belies its otherwise transcendent or universalist claims. A reading of the 1949 World Pacifist Meeting in India is used to make two key arguments. Firstly, it shows how conferences operate as stage-managed events through which to script and perform an alternative vision of internationalism. Half conference, half pilgrimage, the global composition of delegates was arranged to suggest a space 'singularly free from any sense of geographical limitation'. Yet total immersion in the rich cultural and historical context of India marked an uneven internationalist arena, where the 'Land of Gandhi' was held with unparalleled revere. Secondly, whilst geographers and others have turned to conferencing in recent years, this has largely been contained to 'summitry' and high-end diplomacy. This paper calls for geographers to consider a wider range of conferencing spaces and practices, and argues that studying 'other conferences' by necessity opens up consideration of other forms of internationalism. The paper concludes that the World Pacifist Meeting's delegates imagined an alternative form of internationalism, exemplified by a alternative form of international conference, which challenged state-centric readings of global power relations.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Political Geography - Volume 49, November 2015, Pages 40-50
نویسندگان
,