The politics of self-help: The Rockefeller Foundation, philanthropy and the 'long' Green Revolution

در حالی که محققان بشردوستانه معاصر علاقمندانه در ارتقاء «کمک به خود» مشاهده کرده اند، در مورد تاریخ سیاسی این سرمایه گذاری و اهمیت آن در تعیین اولویت های توسعه داخلی و بین المللی کمی گفته شده است. ما این مفهوم سازی مدرن از خودمراقبتی را در عمل بشردوستانه قرن بیستم قرار دادیم که به دنبال «هدیه» به افراد و جوامع عادت گرانبخشی اعتماد به نفس و استقلال اجتماعی بود. بنیاد راکفلر طرح های توسعه روستایی را که عمدا به دنبال رهایی دهقانان سنتی بود، ترویج داد و او را تبدیل به یک موضوع سازنده و سازنده کرد. ما با مستند سازی کارهای پیشرفت زودرس کشاورزی خود که به دنبال ایجاد عادات و آرمان های مدرن در میان کشاورزان و خانواده هایشان بود، تلاش کرد تا تغییرات کشاورزی در جنوب ایالات متحده را جرقه زد. این طرح های کشاورزی نشان می دهد که ایمان تازه کشف شده این است که "افزایش روستاها" تنها در صورتی امکان پذیر می شود که جوامع کشاورزی برای کمک به خود از طریق سرمایه گذاری از نظر جسمی و روان شناختی در روند نوسازی، آموزش ببینند. سپس تلاش های بعدی برای ترویج و ترویج توسعه بین المللی کشاورزی در امتداد گسترده تر ژئوپلیتیک انقلاب سبز و جنگ سرد پیدا می کنیم. در حالی که کمک های فنی ایالات متحده بدون شک به دنبال جلوگیری از تحولات سیاسی در جهان سوم بود، ما استدلال می کنیم که پروژه های مدرنیزه سازی تحت رهبری راکفلر، براساس برداشتی که از اقتصاد رفتاری گرفته شده، از یک مدل سرمایه انسانی - و ایده "انقلاب درون" تهدید "انقلاب بدون" را شامل می شود. دستیابی به توسعه کشاورزی از طریق این مشکل ساز کردن کشاورز، «تاریخ طولانی» انقلاب سبز را نشان می دهد که از داخل به بین المللی و از اواخر قرن نوزدهم تا کنون به نمایش گذاشته شده است و همچنان نقش مستمر بشردوستانه در شکل گیری یک جهانی جدید سفارش.