Urban transformation in Istanbul and Budapest: Neoliberal governmentality in the EU's semi-periphery and its limits

با بحث در مورد تنوع و تنوع حکمت شهری نولیبرالی و محدودیت های آن در نیمه مرکزی جهان پیشرفته سرمایه داری، مقاله به بررسی تعصب نئولیبرالیسم در سحر هزاره جدید می پردازد. شهرهایی که به طور فزاینده ای در بخش اقتصاد پیشرفته تبدیل به بخش هایی از اقتصاد جهانی می شوند، با وجود اینکه در حاشیه سرمایه داری پیشرفته هستند، تعداد زیادی از اشکال متنوع حکومت نئولیبرالی را از لحاظ تغییرات فضایی میزبانی می کنند. گرچه با اشتیاق به افزایش تحرک سرمایه و بین المللی کردن سرمایه گذاری ها با استفاده از برنامه های انطباق پذیری، تلاش های فعلی تحرک استانبول و بوداپست تحت دو دولت محافظه کار نشان می دهد، به عنوان مثال، مجددا اختراع اقتدارگرایی به طوری که این شهرستان ها به اهداف رهبران ملی آنها. این توسعه یک فرم ترکیبی از حکومتداری را نشان می دهد که نئولیبرالیسم را با منطق های غیرلبرالی ترکیب می کند و با وجود تفاوت های در مقیاس، نیازها و خصوصیات محلی فرآیندهای مشابهی را در مکان های مختلف نشان می دهد. این مقاله همچنان استدلال می کند که از آنجایی که چنین تحولات شهری درون جنگ های رهبران نومحافظه کارانه برای به دست آوردن سرمایه های فرهنگی و اجتماعی ایجاد می شود، آنها پتانسیل ایجاد شهرک های شورشی جدید اروپا را در هر دو شهر می دهند، هر چند با سطوح مختلف مقاومت.