Acciones colectivas en materia de protección ambiental, fallas de origen

تضمین حق داشتن یک محیط سالم از قانون بین المللی حقوق بشر تا قانون اساسی ملی تکامل یافته است؛ با این حال، قبل از شکست این حمایت، اقدامات طبقه ای برای دفاع از منافع جمعی و توزیع شده و درمان آسیب های زیست محیطی صورت گرفته است. با این حال، در مکزیک، این مکانیسم های دفاعی از زمان ساخت آن کاستی های متعددی داشته است، اما دسترسی واقعی به عدالت دشوار است. در این راستا، ما مسائل مربوط به مشروعیت انجمن هایی را که منافع جمعی و توزیع شده را دارند، و همچنین به نسخه ارائه می دهیم. در مورد اول لازم است تعداد حداقل سی نفر؛ در حالی که در مرحله دوم، این مدت سه سال شش ماه است؛ الزاماتی که اصل اصل پیشرفت را نقض می کنند، که می تواند منجر به انکار عدالت زیست محیطی شود. در نهایت، برآورد می کنیم که در حالی که ویژگی های اساسی قانون محیط زیست را در نظر نمی گیریم، و به جای آن مکانیسم های جبران خسارتی است که هدف آن ناتوانی در برآورد آسیب های محیطی نیست، حق عدالت در محیط زیست باقی می ماند.