Variation in the strength of lexical encoding across dialects

پردازش لکسیکی برای گویش های نا آشنا کمتر و دقیق تر از گویش های آشنا است. هدف از مطالعه حاضر، آزمون فرضیه است که تفاوت های گفتاری در پردازش واژگان، منعکس کننده تفاوت در قدرت کدگذاری واژنی در سراسر گویش ها است. کدگذاری واژگانی (به عنوان مثال، بهروزرسانی نمایشی شناختی واژگانی برای نشان دادن نشانگر فعلی) از نشانه واژگانی (یعنی نمایش سیگنال صوتی ورودی به رده واژگانی هدف) در یک سری از کارهای پردازش واژنی با میدلند و آمریکای شمالی آمریکایی متمایز بود. این آزمایش ها در منطقه میدلند با شنوندگان میدلند و شمال انجام شد. نتایج حاصل از پردازش دیفرانسیل دو گویش تایید شد: گویش میدلند سریعتر از گویش شمال کار می کرد. نتایج نشان داد که اثرات تداخل واژگان متقابل دیجیتالی به صورت واژگانی در گویش میدلند نسبت به گویش شمالی برای هر دو گروه شنونده، به ویژه زمانی که مواد تحریک در نویز ارائه می شود، بیشتر نشان می دهد. این نتایج نشان می دهد که اطلاعات واژگانی قوی تر برای گویش محلی میدلند به زبان محلی ترجیح داده شده است تا گویش محلی غیر محلی. ما این اثرات را به عنوان بازتاب هزینه های پردازش شناختی مرتبط با نرمال سازی برای تغییرات گفتار، که منجر به رمزگشایی واژگانی ضعیف تحت شرایط سخت تر شدن پردازش می شود، تفسیر می کنیم.