In defense of stylistic diversity in speech research

به تازگی، بحث در مورد اینکه چه نوع داده های گفتاری برای تحقیقات زبانی مناسب تر است، شدت یافته است. به طور کلی، با مدافعان سخنرانی آزمایشگاهی از یک طرف و طرفداران سخنرانی طبیعی از سوی دیگر، دو نوع داده های آوایی به ظاهر واضح مشخص شده اند. در این مقاله، این دوگانگی مطرح می شود. نتایج مطالعات قبلی مربوط به فونتیکال سگمنتال، سمفونی و زبانشناختی نشان می دهد که داده هایی که ما استفاده می کنیم در واقع تاثیر زیادی بر نتایج ما داشته ایم. مقالات پژوهشی در شماره ویژه حاضر در مجله فونتیک، شواهد بیشتری را برای وابستگی سبک داده های گفتاری و از این رو به نظریه ها و مدل های ما ارائه می دهند. مهم این است که آنها همچنین نشان می دهند که برخی از نتایج به طور مستقل از سبک صحبت کردن تحت بررسی باقی می ماند. ما ادعا می کنیم که این یافته ها به برتری ذاتی یک نوع خاص از داده های مورد استفاده در تحقیقات آوایی اشاره نمی کند. در عوض، ما برای آگاهی روش شناختی قوی تر در تحقیقات پدیده های گفتار و تفسیر های محتاطانه تر از یافته هایی که ایجاد می کنیم، بحث می کنیم. ما همچنین معتقدیم که ما نیاز به درک بسیار بهتر از این دارد که روش های ما و روش های جمع آوری داده های گفتاری ما نتایج ما را تحت تاثیر قرار می دهد. به طور کلی افزایش آگاهی روش شناختی و انواع مختلفی از سبک های تحقیق شده گفتار، پیشرفت تحقیق ما را بیشتر از یک بحث مداوم برای یا علیه استفاده از یک نوع خاص از داده های گفتاری، پیشرفت می کند.