Human heredity after 1945: Moving populations centre stage

مقالاتی که در این شماره به تاریخ بحث و جدل انسانی بشر پس از سال 1945 از یک زاویه تحلیلی جدید، جمعیت ها و راه هایی که در آن ساخته شده و مورد مطالعه قرار گرفته اند، نگاه می کنند. یک نتیجه از این رویکرد این است که توجه ما به مطالعه انضباطی ژنتیک را محدود نمی کند. پس از جنگ جهانی دوم، جمعیت ها به عنوان یک موضوع اصلی برای مجموعه ای از زمینه ها، از جمله جمعیت شناسی، انسان شناسی، اپیدمیولوژی، و بهداشت عمومی تبدیل شد. وراثت انسان در تمامی این موارد نقش داشته است: جمعیت شناسان تحقیقات ذهنی را در تلاش برای تشخیص ارثی از عوامل محیطی انجام دادند، پزشکان نوزادان را آزمایش کردند و زنان باردار را برای اختلالات کروموزوم آزمایش کرد؛ انسان شناسان خون از مکان های دور را جمع آوری می کنند تا بینش های تاریخ تکاملی جمعیت بشری را به دست آورند؛ ژنتیک افراد مبتلا به اشعه را کنترل می کند. از طریق این کار، جمعیت ها به عنوان بالینی، طبیعی، ابتدایی، خالص، آسیب پذیر یا عجیب و غریب نامگذاری شده اند. ما می پرسیم: چگونه جمعیت ها انتخاب شدند، که به عنوان اعضای واجد شرایط شناخته شده بودند، و چگونه مطالعه وراثت انسان بر اساس شرایط فنی، نهادی و ژئوپولیتیک شکل گرفت؟ با پیروی از کار عملی و مفهومی برای تعریف جمعیت به عنوان اشیاء تحقیق، مقالات در مورد شیوه های مختلف در حوزه ها و زمینه های مختلف، به نمایش بازیگران، نهادها و جغرافیای جدید نگاه می کنند. با انجام این کار، این مجموعه نشان می دهد که چگونه پژوهش های ارثی انسانی با سیاست های گسترده تر از جهان پس از جنگ همراه بود، که عمیقا تحت تأثیر تنش های جنگ سرد، نگرانی های ناسیونالیستی، مبارزات استعماری و پس از استعمار، با پروژه های مدرنیزاسیون و بین المللی جدید بود.