The mismeasure of machine: Synthetic biology and the trouble with engineering metaphors

مطالعه علمی موجودات زنده توسط استعاره های ماشین و طراحی نفوذ می کند. ژن ها به عنوان یک برنامه خاص طراحی شده اند از یک ارگانیسم، ارگانیسم ها مهندسی معکوس هستند؟ برای کشف عملکرد آنها و سلولهای زنده با کارخانه های بیوشیمیایی، با خطوط مونتاژ، سیستم های حمل و نقل، مدارهای پیامرسان و غیره مقایسه می شوند. گرچه مفهوم طراحی ضروری است که در مورد سازگاری فکر کند، و تحلیل های مهندسی دارای ارزش قابل توجهی هستند (به عنوان مثال، فرضیه ها) ما استدلال می کنیم که آنها در چندین جنبه مهم هستند. به طور خاص، وقتی که ما به سطح زیست شناسی مولکولی و ژنتیک حرکت می کنیم، قیاس با ماشین های انسان ساخته می شود. ارگانیسم های حیوانی بسیار مرطوب تر و شفاف تر از دستگاه های ساخته شده توسط انسان هستند. بدیهی است، تکامل یک متخصص فرصتطلبانه است، کورکورانه در طراحی؟ که هیچ مهندس معقول با آن مواجه نیست. علیرغم نوآوری تکنولوژیکی چشمگیر، چشم انداز مصنوعی طراحی زندگی جدید از ابتدا به سختی دشوارتر از تقارن سطحی با برنامه نویسی است. حق یک نرم افزار پیشنهاد می کند. ایده استفاده از رویکردهای مهندسی مستقیم به سیستمهای زندگی و اجزای عملکردی آنها از ژنوم، طراحی قطعات جدید از ابتدا، بازسازی و جمعآوری آنها به شکلهای جدید زندگی - تحول با ساختارهای انسانی را فراتر از محدودیتهای خود میافزاید. در صورت عدم همبستگی یک به یک بین ژنوتیپ و فنوتیپ، هیچ راه مستقیم برای اجرای توابع بیولوژیکی جدید و طراحی اشکال جدید زندگی وجود ندارد. هر دو پیچیدگی توسعه بیان ژن و تعاملات متفاوتی از ژن ها و محیط ها، موانع جدی برای مهندسی هستند یک فنوتیپ خاص. مشکل مهندسی معکوس یک فنوتیپ مورد نظر به دستورالعمل ژنتیک آن است؟ احتمالا برای هر فنوتیپ ساده تر است. تحولات اخیر در زمینه بیو تکنولوژی و زیست شناسی مصنوعی این محدودیت ها را منعکس می کند. به جای مهندسی ژنتیکی از صفات دلخواه، به عنوان متافیزیک ماشین / مهندسی وعده داده می شود، محققان با ایجاد انتخاب طبیعی به جستجو، گام های بزرگی می زنند؟ برای یک ژنوتیپ مناسب، یا با قرض گرفتن و ترکیب مواد ژنتیکی از اشکال زندگی موجود.